Van Utrecht naar Stockholm, met klavecimbel

Afgelopen weekend ben ik als relatiebeheerder van Eager People met een van onze eerste klanten voor een klus naar Stockholm gereden.

Klavecimbel

Eén van onze klanten, mevrouw Reid, wilde een klavecimbel cadeau doen aan iemand uit haar familie. Dat is op zich geen probleem, ware het niet dat dit familielid in Stockholm woont. Zelf is mevrouw Reid vrij onervaren met het rijden van busjes en daarom wilde ze van Eager People een bijrijder. Deze klus werd mij voorgelegd. Stockholm schijnt een mooie stad te zijn dus deze klus wilde ik graag doen. Ik mocht een weekeinde naar Stockholm én autorijden, voor mij een topklus. Mevrouw Reid stelde zelfs voor dat ik iemand mee zou nemen om de stad Stockholm te verkennen (ook in de nacht!) Mijn neef Bas is meegegaan om ons te vergezellen.

Gek gezocht

Op donderdagmiddag heb ik samen met mevrouw Reid de bus opgehaald bij de autoverhuur en dezelfde avond nog het klavecimbel ingeladen. Ik had ondertussen iemand gevonden die zo gek is om twee keer 1500 kilometer in de auto te zitten en mij te vergezellen in de stad zelf. Hij was er die avond ook bij om te helpen met het inladen van het klavecimbel en dat was maar goed ook. De buurman van mevrouw hiep mee en daarom was het klavecimel snel ingeladen. De volgende dag was het vroeg opstaan omdat de planning was om vanaf zeven uur in de ochtend te gaan rijden. Uiteindelijk is dat kwart over zeven geworden, mooi op tijd. Na ongeveer 1000 kilometer rijden door Nederland, Duitsland, Denemarken zijn we via snelwegen, een stukje file en een veerboot in Malmö, Zweden, aangekomen.

Daar is een hotel gezocht en een restaurant waar we goed hebben kunnen slapen en eten. In het hotel was een oude man die nog kamers genoeg had. Hij sprak acht woorden Engels en dat was precies genoeg om te snappen dat wij twee kamers wilde hebben. De kamers waren goed genoeg: bedden, een tafel, twee stoelen en een bureau. De badkamer had zelfs een bad waar ik gebruik van heb gemaakt om te ontspannen van het toch intensieve autorijden.

Het plan was om de volgende ochtend weer vroeg te gaan rijden en dus was er geen tijd om de kroeg in te gaan. Om acht uur volgende ochtend zaten we weer in de bus richting Stockholm.

Bas en bijrijder

De familie van mevrouw Reid woont in het zuiden van Stockholm en dus hoefden we niet de hele stad door te rijden, gelukkig. Het tweede geluk was dat de familie maar op één hoog woont, wat het tillen tot een minimum beperkte. Om ongeveer drie uur in de middag waren we op locatie en om vijf uur was het klavecimbel op zijn nieuwe plek. Na een kopje thee en wat tips over leuke plekken in de stad om te stappen zijn Bas en ik met de metro de stad in gegaan.

Wat is Stockholm een fantastische stad. Het hostel waar we sliepen leek qua kamer enorm op het hotel in Malmö. Even groot, eenzelfde inrichting maar dan met receptie waar mensen echt Engels spreken. De kamersleutel was zelfs digitaal en van plastic. Het hostel was midden in de stad op loopafstand van alles. Qua clubs, restaurants en geschiedenis was het ideaal. We hadden de opdracht gekregen om de volgende ochtend weer om elf uur terug te zijn. Het is dus niet echt laat geworden is de stad. We zijn gaan stappen na het eten van een goede burger en drinken van lekker Guinness bier in een Ierse pub in de Club Marie Leuveau.

De sfeer was heerlijk maar het bier was duur, nog een reden om het niet te laat te maken. Als je in Zweden een avond goed wilt gaan stappen moet je daar bijna een spaarrekening voor openen. Wat is de alcohol duur daar, en de entree van de club was ook nog een rondje waard. Scheelt misschien wel in dronken studenten… Om een uur ‘s nachts vonden we het genoeg zijn zijn terug gelopen naar het hostel.

The morning after

We moesten namelijk vanaf Göteborg met de boot terug naar Kiel in Duitsland gingen. Dit scheelde 400 kilometer rijden plus dat de bootreis ‘s nachts was: dubbel zo snel reizen. De boot vertrok om half acht. Na een keer verkeerd gereden te hebben omdat TomTom het niet eens was met hoe de weg daadwerkelijk liep hebben we de boot ruim op tijd kunnen vinden. Nu is dat ook niet zo moeilijk met een boot de grootte van een kasteel.

De kamer had een stapelbed, een douche en een stoel. Met andere woorden precies genoeg om daar een nacht te kunnen slapen. De boot schommelde rustig heen en weer en dat zorgde ervoor dat ik een heerlijke nachtrust heb gehad. Totdat de kapitein om half zeven besloot dat het nodig was om te omroepen dat het half zeven was… Het nut is mij even ontgaan.

Dom in zicht

De laatste dag reden we op mooie stukken Duitse snelweg die het mogelijk maakten om weer om drie uur in Utrecht te zijn. Toch altijd mooi om na een reisje de Dom van Utrecht weer te zien.